هیأتى از مقامات سوریه روز 24 مرداد ماه 1358 در قم با حضرت امام دیدار کردند. امام در بیانات کوتاهشان در این دیدار به موضوع منشأ ضعف در مسلمین پرداخته و فساد در ممالک اسلامى را زاییده حکومتهاى آنها دانستند.

حضرت امام در ابتدای سخنانشان وحدت مسلمانان را مانع بهره‏بردارى دشمنان اسلام‏ دانسته و فرمودند:

امیدوارم که مسلمین و ملتهاى اسلامى همان طور که دستور اسلام و قرآن مجید است با هم برادر باشند و نسبت به دشمنان انسانیت [و] کشورهاى اسلام، با شدت و قدرت رفتار کنند. و این حاصل نمى‏شود الّا به اینکه از اختلافات جزئى، که بین دولتها هست، دست بردارند و مثل برادر هم باشند. این اختلاف موجب بهره‏بردارى دشمنهاى اسلام و مسلمین است. باید از این بهره‏بردارى جلوگیرى بشود به وحدت اسلامى و اینکه همه در تحت لواى اسلام و قرآن مجید مجتمع بشوند؛ زیرا آن طور که قرآن دستور داده است: «رُحَماء» بینهم و «اشدّاء» بر کفار باشد. در اسلام اساساً نژاد مطرح نیست، عربى و عجمى و سایر گروهها ابداً مطرح نیست. اسلام براى تربیت انسان آمده است، مطلب‏ در برنامه اسلام، انسان است و تربیت انسانى. آنچه مطرح است تقوا و اخوت بین مسلمین و دوستى و رفع اختلافات است.

ایشان در ادامه با یادآوری سیره پیامبر و اصحاب وى‏، بر اتفاق بر اسلام تاکید کرده و بیان داشتند:

«اگر مسلمین بخواهند این عزت و عظمتى را که در صدر اسلام بین پیغمبر اکرم و اصحاب بود و سایر اقشار مسلمین، آن سیره را متابعت کنند تا اینکه عظمت خودشان را بیابند، آن سیره همان اتفاق بر اسلام [است‏] که قدرت ما فوق طبیعت مى‏آورد، و شجاعت ما فوق الطبیعه. آنچه که ملت ما، با اینکه در حال ضعف و تشتت بود دریافت، همین مطلبى بود که در صدر اسلام مسلمین دریافته بودند؛ اتکا به ایمان و اسلام و وحدت کلمه. جوانهاى ما در حال انقلاب و حالا هم باز تقاضا مى‏کنند که ما دعا کنیم تا آنها شهید بشوند. این تحول بزرگى که به اراده خداى تبارک و تعالى در این ملت پیدا شد موجب پیروزى آنها بر یک قدرت شیطانى بزرگ که پشتیبان او همه ابرقدرتها بودند گردید. و این پیروزى از خداى تبارک و تعالى و عنایات خاصه او بود. و من امیدوارم که این اخلاق در ملت ما باقى بماند؛ و همه ملتها و مسلمین همین اخلاق را و همین سیره را داشته باشند تا عظمت صدر اسلام را بازیابند.»

امام خطاب به حضار با برشمردن مشکلات کشورهاى اسلامى‏، در پی یافتن پاسخی برای راه حل علاج قطعی این مشکلات برآمده و چنین فرمودند:

«براى من یک مطلب به شکل معماست و آن این است که همه دوَل اسلامیّه و ملتهاى اسلام مى‏دانند که این درد چیست، مى‏دانند که دستهاى اجانب در بین است که اینها را متفرق از هم بکند، مى‏بینند که با این تفرقه‏ها ضعف و نابودى نصیب آنها مى‏شود، مى‏بینند که یک دولت پوشالى اسرائیل در مقابل مسلمین ایستاده- که اگر مسلمین مجتمع بودند، هر کدام یک سطل آب به اسرائیل مى‏ریختند او را سیل مى‏برد- مع ذلک در مقابل او زبون هستند. معما این است که با اینکه اینها را مى‏دانند، چرا با علاج قطعى، که آن اتحاد و اتفاق است روى نمى‏آورند؟ چرا توطئه‏هایى که استعمارگرها براى تضعیف آنها به کار مى‏برند، آنها توطئه‏ها را خنثى نمى‏کنند؟ آیا این معما چه وقت باید حل شود؟ و پیش کى باید حل بشود؟ این توطئه‏ها را کى باید خنثى کند غیر از دولتهاى اسلام و ملتهاى مسلمین؟ این معمایى است که شما اگر جوابى دارید و حل کردید این معما را به ما هم تذکر بدهید.»

رهبر کبیر انقلاب اسلامی در پایان بیاناتشان ضعف مسلمین  را از حکومتهاى آنها دانسته و بیان داشتنند:

میل داشتم که این حقیقت را از شما بشنوم، و این حقیقتى است که ما هم بر او مطلع هستیم که هر چه ضعف در مسلمین و فساد در ممالک اسلامى است، از حکومتهاست. حکومتها به واسطه خودخواهى که دارند مع الأسف براى اجانب به طور نوکرى عمل مى‏کنند و براى ملت خودشان آقایى مى‏کنند، و تمام مفاسد را همین نوکرى و آقایى در ممالک مسلمین ایجاد کرده است؛ و راه حل همان است که شما گفتید، راه حل اینها به دست ملت است.

ملتها باید دولتهایى که بر خلاف مصالح اسلامى و مصالح ملتها عمل مى‏کنند با آنها همان معامله کنند که ملت ایران با شاه مخلوع کرد. و اگر این مطلب در آنجاهایى که دولتها بر خلاف مسیر ملتها عمل مى‏کنند عمل بشود، حل مشکلات مى‏شود و دست اجانب از ممالک اسلامى کوتاه مى‏شود. و من از خداى تبارک و تعالى مسألت مى‏کنم که یا حکومتها را بهوش بیاورد که موافق اسلام و مصالح مسلمین عمل کنند؛ یا ملتها را بر آنها غلبه بدهد که آنها را قلع و قمع کند.

صحیفه امام، ج‏9، ص: 273- 275