گروهى از کارکنان روزنامه کیهان در روز 25 اردیبهشت ماه سال 1358 در قم با امام دیدار کردند. امام در این دیدار به بیان مطالبی درباره مطبوعات و عملکرد آنها پرداختند.

حضرت امام در شروع صحبت هایشان تفاوت های آزادی قلم و خیانت قلم‏  را تشریح کردند و فرمودند:

«مطبوعات در عین حال که یک مؤسسه محترم و بسیار مؤثرند، لکن باید روى موازین مطبوعاتى و خدمت به ملت رفتار کنند. آزادى قلم و آزادى بیان معنایش این نیست که کسى بر ضد مصلحت کشور قلمش آزاد است که بنویسد، بر خلاف انقلابى که مردم پایش خون داده‏اند بنویسد. همچو آزادى صحیح نیست. قلم آزاد است که مسائل را بنویسد؛ لکن نه اینکه توطئه بر ضد انقلاب بکند. بیان آزاد است که مطالبى اگر دارد بنویسد؛ آن هم مطالبى که به او داده مى‏شود. از همه اشخاص بنویسد، بدون توطئه. وقتى ما دیدیم که در یک روزنامه‏اى از یک اشخاصى مطالب نوشته مى‏شود که اینها عمال اجانب هستند و مى‏خواهند مملکت ما را باز به خرابى بکشند و از آن طرف مقالاتى و مطالبى که راجع به مسائل نهضت است، راجع به مسائل اسلام است، یا تحریف مى‏شود یا نوشته نمى‏شود. این طور مطبوعات را ما نمى‏توانیم برایش احترام قائل بشویم. براى مطبوعاتى ما احترام قائل هستیم که بفهمد آزادى بیان و آزادى قلم یعنى چه. گفته مى‏شود که مردم آزادند، یعنى آزاد است انسان که بزند سر مردم را بشکند؟! آزاد است که قانون‏شکنى بکند؟ آزاد است که بر خلاف مسیر ملت عمل بکند؟ آزاد است که توطئه بکند بر ضد ملت؟ اینها آزادى نیست. در حدود قوانین، در حدود کارهاى عقلایى، آزاد است. و ما در بعضى مطبوعات- حالا من اسم مطبوعات را نمى‏برم- لکن در بعض‏ مطبوعات مى‏بینیم که اینها از آزادى سوء استفاده مى‏کنند؛ به گمان اینکه یا به خیال اینکه آزادى است مى‏خواهند از مردم آزادى را سلب کنند. این مردم با این زحمتى که در این سالهاى طولانى کشیده‏اند و با این خونهایى که در این دو سال اخیر داده‏اند مى‏خواهند آزاد باشند. بعضى مطبوعات مى‏خواهند از اینها سلب آزادى بکنند؛ به اسم «آزادى قلم» بر خلاف مسیر ملت عمل بکنند. دست اشخاصى که مى‏خواهند اختناق در ملت ایجاد کنند، مى‏خواهند چپاولگرى کنند، بعضى مطبوعات دست آنها را دارند باز مى‏کنند؛ و این معنى، آزادى نیست؛ این معنى، خیانت است. اینکه داده مى‏شود به ملت، آزادى است؛ نه خیانت. آزادى قلم است؛ نه خیانت قلم. آزادى بیان است؛ نه بیان خائنانه.»

ایشان در ادامه مطبوعات را نمایانگر آرمان ملت‏ خوانده و خاطرنشان ساختند:

«باید مطبوعات در خدمت کشور باشند، نه بر ضد انقلاب کشور. مطبوعاتى که بر ضد انقلاب کشور هستند، اینها خائن هستند. مطبوعات باید منعکس‏کننده آمال و آرزوى ملت باشند. مسائلى که ملت مى‏خواهند، آنها را منعکس بکنند. البته آزادند که یک مطلب دیگرى هم که کسى مى‏گوید منعکس کنند؛ لکن در توطئه آزاد نیستند. ما از بعض مطبوعات، توطئه مى‏فهمیم؛ براى اینکه مى‏بینیم که مسائلى که به ضد انقلاب است، با آب و تاب و با طول تفسیر مى‏نویسند، و مسائلى که بر وفق انقلاب است، یا نمى‏نویسند، یا با اشاره رد مى‏شوند. این طور مطبوعات مورد قبول ملت نیست. مردم نمى‏خرند یک همچو روزنامه‏هایى را. و اگر گفته بشود بهشان که این روزنامه این طور است، مردم خودشان نمى‏خرند. این مردم آزادند در اینکه نخرند چنین روزنامه‏اى را. وقتى روزنامه خریده نشد، روزنامه بسته مى‏شود. همان طورى که بعضى روزنامه‏ها وقتى مردم نخریدند خودش بسته مى‏شود.

شما طریقتان این است که، از این به بعد توجه به این معنا داشته باشید که روى همین مسیر ملت رفتار کنید. همین طورى که ملت دارد مى‏رود رفتار کنید؛ نه اینکه به اسم آزادى قلم بر خلاف مسیر ملت مشى بکنید. آنهایى که، بعضى از این کسانى که جزء هیأت تحریریه‏اند و مى‏دانید که اینها اصلاح نمى‏شوند و اینها نمى‏توانند اصلاح بشوند، اینها عمال غیر هستند، اینها مى‏خواهند دست اجانب را باز به مملکت ما باز بکنند، آنها را باید کنار بگذاریم. و نویسنده زیاد است؛ نویسنده دیگرى وارد کار بشود.»

امام خمینی در بخش دیگر از سخنانشان با بیان این نکته که رسانه‏ها، مربى ملتند، خطاب به حضار فرمودند:

«در هر صورت، تمام رسانه‏ها مربى یک کشور هستند؛ باید تربیت کنند کشور را، افراد یک کشور را؛ و باید خدمت کنند به ملت. روزنامه از ملت است و براى ملت است؛ و چنانچه بر خلاف مسیر ملت بخواهد یک روزنامه‏اى- یا چیز دیگرى- رفتار بکند، خود ملت با او مخالفت مى‏کنند. لازم هم نیست که مخالفتش این باشد که بریزد و بزند و بشکند؛ نه، اینها این کار را نمى‏کنند؛ لکن روزنامه براى خواننده است، وقتى خواننده نباشد روزنامه نیست. رادیو براى این است که گوش کنند مردم؛ وقتى رادیو را درش را بستند و هیچ کس گوش نکرد رادیو نیست. در هر صورت، این چیزها به خدمت ملت است، نه بر خلاف مسیر ملت. هر نویسنده‏اى که بر خلاف مسیر ملت بخواهد بنویسد، این اسباب این مى‏شود که روزنامه بدنام بشود؛ گفته بشود که این روزنامه ملى نیست، این روزنامه براى اجانب است. و این البته بر خلاف مصلحت روزنامه است، و بر خلاف شغل روزنامه‏نویسى است. روزنامه نویس باید حفظ کند احترام خودش را؛ و حفظ احترام این است که روى مسیر ملت رفتار کند، خدمتگزار به ملت باشد. اگر چنانچه بر خلاف مسیر ملت و بر خلاف خواست ملت، عمل بکند، این پیش ملت، دیگر احترام ندارد.»

صحیفه امام، ج‏7، ص: 320-322

                       برگرفته از پرتال امام خمینی (ره)